چه خوب بود اگر آدم ها از زیر بُته سبز می شدند و هیچ فک و فامیلی نداشتند و مجبور نبودند برای اینکه با پدر و مادرشان دعوا نکنند تن به رفتن به عروسی پسرعمه ای بدهند که حتی نمی خواهند ریختش را ببینند .

باورش کمی سخته که کشور ما ایران صاحب 170 اثر از بزرگترین نقاشان دنیا باشه.اما حقیقت اینه که به برکت علاقه فرح پهلوی به فرهنگ و هنر ، انبار موزه هنرهای معاصر تهران پُره از تابلوهای پیکاسو ، روتکو ، مونه ، دالی ،  میرو و دهها نقاش دیگه . 
بالاخره بعد از سالها یه آدم خوش ذوق پیدا شد که به هنردوست های در حسرت لوور، فرصتی بده تا تو مملکت خودشون بتونن نمونه ای از هنر جهان رو ببینن .
جای شکرش باقیه که تابلو ها با این حساسیت کم نظیر مسئولان در نگهداری آثار هنری و باستانی ! سالم موندن و قابل نمایش هستند .

  این روزها خیلی به مامان دقت می کنم و متعجب میشم از اینکه اون هیچ وقت پوزخند نمیزنه و به هیچکس  تمسخر آمیز نگاه نمیکنه !

 همیشه  یادم میره فرشته ها رو   روی زمین هم میشه پیدا کرد .  

از شنیدن خبر مرگ یکی از بچه های وبلاگ نویس به شدت ناراحت شدم .
هیچ وقت به این فکر نکرده بودم که وبلاگ نویس ها هم ممکنه بمیرن !

خدا رحمتش کنه .