لافکادیو یه شیر مهربونه. می ذاره آدم هر قدر که بخواد ماچش کنه. مثل متین نیست که یه دونه بوس هم به آدم نمی ده.
دستاش همیشه بازه. یعنی بدو بیا تو بغلم. وقتی بغلش می کنی مثل عمو سبیل هاشو نمی کنه تو چشم آدم.
قلبش که یه ذره از جای نورمال پایین تره صاف و یه رنگه...قرمز قرمز. فکر کنم برای همین با بقیه شیر ها فرق داره و نمی خواد آدم رو درسته هاااام م م م  کنه.

خیلی دوستش دارم. فقط حیف یه بیست سالی دیر پیداش کردیم.